Mijn kind ruimt nooit op! Help...
Ken je dat ook? De puberkamer is een chaos? Hoe is het zover kunnen komen...
Kinderen zijn hinderen, zo luidt een oud gezegde. Maar hoe komt dat dan? Het is misschien een pijnlijke vraag als je beseft dat Input = Output.
Van alle “diersoorten” is de mens wel het langst afhankelijk van verzorging. Een veulen loopt direct na de geboorte, en mensenkinderen worden jarenlang verzorgd.
De natuur zorgt dat de sterken overleven. Gruwelijk voor de zwakkeren enerzijds, maar wel dé manier om de soort in stand te houden.
Met al onze “superieure” intelligentie lopen wij erg achter ten opzichte van dieren. Uiteraard kun je een kind niet zelf luiers laten verschonen en zelf zijn kostje bij elkaar laten scharrelen. Ouders steken dus liefde en energie in de verzorging van hun kroost. Wanneer is het dan tijd om de zelfstandigheid in te voeren? Nou...misschien wel eerder dan je denkt!
Des te sneller je een kind “loslaat”, des te eerder zal hij in staat zijn om autonoom te handelen. Wij voeden op met beschermhoekjes op de scherpe tafelpunten. En met zijwieltjes op de fiets. Je doet er alles aan om pijn te voorkomen. Dáár zit hem nu net de kneep. Je ontneemt het kind ook een leermoment en dus een ervaring. Het is in feite een schijnveiligheid. Natuurlijk, je hebt als ouder een verantwoordelijkheid. Maar denk goed na over de mogelijke gevolgen en stel de vraag: wat is het ergste dat er kan gebeuren? Weeg mogelijke risico’s af. Uiteraard behoedt je hem voor een aanstormende vrachtauto en een hete theepot. Kijk eens naar jouw zorgen voor je kind. Probeer hem ook zijn eigen succes- en faalmomenten te laten hebben. Daarvan groeit het zelfvertrouwen en de zelfstandigheid. Twee keer ZELF. En niet Mama-vertrouwen of papa-standigheid.
Pubers leveren ergernis op: hun kamer is een puinhoop, ze nemen niets mee naar de keuken, ze komen steevast te laat. Begin dus op tijd met zelfstandigheid aanreiken. Dus een peuter geen tuimelbeker geven. In het ergste geval morst hij en moet je weer wassen. Pubers die niets opruimen zouden wel gek zijn om het wel te doen. Ze weten dat er altijd een parachute is en dat het altijd voor ze geregeld wordt/werd. Jouw houding is misschien wel een heel grote factor in de (ontbrekende) zelfstandigheid. Ik gun iedere ouder dat ze gaan experimenteren met het zelf laten uitvinden. Jouw ervaring is van jou. Gun jij je kind ook zijn eigen ervaringen? Dat komt een kind ten goede in de rest van ZIJN leven. Dus wie smeert zijn brood pakt dit weekend zijn sporttas in?
